یکی از مهمترین قطعات به کار رفته در گوشی های همراه صفحه نمایش آنهاست. در گذشته تفاوت چندانی بین کیفیت صفحه نمایش ها وجود نداشت. اما امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی صفحه نمایش های متنوعی ارائه شده اند که هرکدام قابلیت ها و ویژگی های جذابی دارند. صفحه نمایش اولین قسمت از گوشی است که بیشترین ارتباط را با چشم و میزان استفاده از باتری را دارد. امروز با عرضه صفحه نمایش های مختلف تا حد زیادی جلوی داغ شدن بیش از حد، مصرف زیاد باتری و آسیب به چشم را گرفته اند. در این مقاله از آوایک قصد داریم انواع نمایشگر های تولید شده را مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.

صفحه نمایش TFT-LCD

TFT نوعی نمایشگر از نوع LCD می باشد که عملکرد بهتری نسبت به آن دارد و جهت افزایش عملکرد و بهره مندی بهتر مورد استفاده قرار می گیرد. این صفحه نمایش قیمت مناسبی داشته و از مصرف انرژی پایینی برخوردار می باشد. البته شایان ذکر است انرژی برای نور بالای خود را از نور پس زمینه می‌ گیرد. این نوع صفحه نمایش ابتدا از گوشی های هوشمند مانند Htc مورد استفاده قرار گرفت و استفاده از آن تا تبلت های با کیفیتی مانند گوگل NEXUS 7 ادامه یافت.

این نمایشگر دارای وضوح و کیفیت تصویر مطلوبی است اما از زاویه دید کمی برخوردار می باشد. به این صورت که اگر در زیر نور خورشید و زاویه کناری به نمایشگر نگاه کنید تصاویر را مات خواهید دید. رنگ های نشان داده شده توسط این صفحه نمایش بسیار طبیعی و نزدیک به اصلی می باشند. در حال حاضر استفاده از نمایشگرهای TFT-LCD تا حد زیادی کم شده و کمتر در گوشی‌ های هوشمند از آن استفاده می شود. زیرا با آمدن سری نمایشگرهای اولد و سوپر اولد مصرف آنها پایین آمد. اکنون نیز شرکت سامسونگ به صورت گسترده از این نمایشگر در گوشی های سری M خود استفاده کرده است. جدیدترین استفاده از این نمایشگر را فقط می توان در این مدل مشاهده کرد.

نمایشگر IPS LCD

IPS نوعی تکنولوژی برای نمایشگر های LCD است که جهت برطرف کردن ایرادات صفحه نمایش ال سی دی مانند زاویه دید کم و کیفیت رنگ ساخته شده است. در TFT از یک ترانزیستور استفاده می شد اما در IPS از دو ترانزیستور استفاده شده است که موجب ارتقاء نور پس زمینه و در نهایت افزایش کیفیت رنگ و زاویه دید خواهد شد. یکی از مشکلات این نمایشگر مصرف بالای انرژی آن است. IPS بهترین نوع رنگ و وضوح بالایی را به نمایش می‌ گذارد و از سرعت پاسخگویی مناسبی برخوردار است.

در صورت لمسی بودن این صفحه، نور پخش نمی‌ شود و از زاویه دید بالایی برخوردار بوده که در هر جهتی می توانید محتویات را با وضوح مطلوب مشاهده کنید و کیفیت رنگ و تصاویر خراب نخواهد شد. اما معایب این مدل افزایش ۱۵ درصدی مصرف انرژی است و قیمت بالاتری نسبت به LCD دارد. سرعت پاسخگویی آی پی اس نسبت به LCD بیشتر است.

ساخت این نوع تاچ لمسی هزینه بالاتری نسبت به TFT دارد و می توانید آن را در اکثر گوشی های میان رده مشاهده کنید. برند اپل قبل از گوشی X از این نوع تاچ لمسی استفاده می کرد. البته در ساخت این نوع صفحه نمایش کمی تغییر نیز ایجاد کرد. کمپانی سامسونگ در سال ۲۰۱۰ بود که نوعی از صفحه نمایش IPS-LCD را معرفی کرد که SUPER PLS نام داشت و توانست تمام ایرادات آن را برطرف کند. از جمله گوشی هایی که از این نمایشگر استفاده می‌ کنند می‌ توان به گلکسی A52، A32 و A72 اشاره کرد.

‏ OLED

در نمایشگر OLED بر خلاف LCD هر پیکسل، نور خودش را تأمین می‌ کند. این تکنولوژی ابتدا فقط در گوشی های زیر ۴ اینچ به کار می‌ رفت. استفاده از آن در ابعاد بزرگ برای ساخت به تلویزیون سخت بود. به دلیل اینکه پیکسل‌ های آن نور خودشان را تامین می کنند و به نور های اضافی در ساختار بدنه شان نیازی ندارند. همچنین ضخامتشان نیز پایین می باشد. این نمایشگر در وزن هم نسبت به LCD وزن پایینی دارد اما مصرف انرژی آنها تقریباً با هم برابر است. در حالی که در میزان ثابت مصرف انرژی متفاوت هستند. نمایشگر های اولد در تاریک ترین حالت، روشنایی را تقریباً صفر نیت می کنند که موجب کنترل بی نهایت خواهد شد و صفحه به طور کامل سیاه می شود.

AMOLED

یکی از تکنولوژی های پرطرفدار در صنعت نمایشگرها AMOLED می باشد که امروزه در گوشی و تبلت های معروف اندروید مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع نمایشگر یک تکنولوژی معروف به حساب می آید که شباهت زیادی به OLED دارد. در این صفحه نمایش از صفحات بالایی ال ای دی کاسته می‌ شود. به این ترتیب تصویر با کیفیت و رنگ های واقعی نمایش داده خواهد شد. گاهی تعدادی از پیکسل ها در مواقعی که به آن ها نیازی نباشد خاموش خواهند شد. برای مثال هنگامی که قسمتی از تصویر سیاه رنگ باشد آن پیکسل ها به طور کامل خاموش خواهند شد. به همین دلیل تصاویر سیاه رنگ با عمق بیشتری نمایش داده می‌ شوند و از این رو برق کمتری مصرف خواهد شد.

دیگر مزیت های این صفحه نمایش خاصیت انعطاف پذیری آن است که این ویژگی منجر به ساخت گوشی هایی با قابلیت صفحه تاشو یا انعطاف پذیر می باشد. اما این صفحه نمایش با وجود مزیتهای گفته شده از معایبی هم برخوردار می‌ باشد. به طوری که به مرور زبان کیفیت رنگ صفحات کاهش می‌ یابد و دیگر شاهد تصاویر با کیفیت بالا نخواهید بود. همچنین گاهی اوقات ممکن است بیشتر پیکسل های صفحه نمایش بسوزند و از کار بیافتد. نقاط سیاه رنگ در صفحه به صورت ثابت دیده شوند.

دیگر معایب این صفحه نمایش هزینه بالای آن در مقایسه با دیگر تکنولوژی هاست. به این دلیل از گوشی های دارای صفحه نمایش AMOLED نسبت به گوشی های IPS از قیمت خرید بالاتری برخوردار هستند. در مقایسه AMOLED با LCD از کیفیت و تنوع رنگ بیشتری برخوردار بوده و رنگ‌ هایی زنده تر را مشاهده خواهید کرد. همانطور که در تبلیغات گوشی ها دیده اید که صفحه نمایش می تواند تا یک میلیارد رنگ مختلف را نشان دهد. بر خلاف ال سی دی که رنگ های مشکی را به خوبی نشان نمی دهد صفحات AMOLED قابلیت نمایش رنگ های مشکی و تیره را به صورت طبیعی دارند. شکاف های دوربین سلفی در صفحه نمایش راحت تر ایجاد می شود و در عملکرد آن تاثیری نمی گذارد.